کد مطلب:34032 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150
مرحوم آیه الله طالقانی درمقدمه ی خود بر ترجمه ی مذكور درباره ی سب خویش چنین نوشته است: «در ترجمه ی این كتاب سعی نمودیم كه از ترجمه ی مفید تجاوز نكنیم و متن عبارات را بدون كم و زیاد به قالب فارسی در آوریم و اگر برای توضیح و یا از جهت تردید در [صفحه 358] مفهوم به عبارت بیشتری محتاج شدیم آن را با علامت ذكر می نماییم. این قدر دقت در این كتاب لازم است، اگرچه در بعضی موارد عبارات شیوایی خود را از دست بدهد، چون این كتاب پس از قرآن مدرك بزرگ سالامی است، معارف دین پس از قرآن از آن باید گرفته شود و اختلافات مذهبی و مسلكی مسمانان به وسیله ی این كتاب باید حل شود، پس باید چنان ترجمه شود كه اعتبار آن از دست نرود و خواننده از اصل متن بتواند استفاده نماید.»[2]. نمونه ی ترجمه (و من كلام له علیه السلام فی معنی قتل عثمان) «لو امرت به لكنت قاتلا، او نهیت عنه لكنت ناصرا، غیر ان من نصره لا تسنطیع ان یقول، خذله من انا خیر نه و من خذله لا یستطیع ان یقول: نصره من هو خی منی. و انا جامع لكم امره: استاثر فاساء الاثره و جزعتم فاساتم الجزع و لله حكم واقع فی المستاثر و الجازع.»[3]. (از سخنان آن حضرت استدرباره ی كشته شدن عثمان) اگر به كشتن عثمان امر كرده بودم بی شك قاتل او بوده ام و اگر از كشتن او نهی كرده بودم بیقین یاورش بوده ام. آنچه مسلم است، بیقین كسی كه او را یاری كرده نمی تواند بگوید: من از كسی كه او را یاری نكرد برترم و كسی كه او را یاری نكرد و خوارش داشت نمی تواند بگوید: كسی كه او را یاری و پشتیبانی كرده از من بهتر است. من پیشامد عثمان را با تعریف جامعی برای شما می گویم: عثمان خودخواهی وخودسری پیش گرفت تا آنجا كه این خوی در او قوی شد و از حد تجاوز كرد، شما هم به هراس آمده بیتابی كردیدو كارتان از حد تجاوز كرد. خدای را درباره ی آن خودپرست و این بیتا بی حكمی حتمی است.[4]. [صفحه 359]
پژوهش و برگردان و ویراستاری از سید محمد مهدی جعفری، با استفاده از ترجمه ی آیه الله سید محمود طالقانی، ترجمه ای است گرانقدر از نهج البلاغه با نقل منابع و تطبیق با روایتمآخذ دیگر كه مجلد اول آن تا خطبه ی 81 نهج البلاغه را در بر گرفته است. پژوهشگر و مترجم و ویراستار محترم متنی دقیق و مطابقه شده با جهار نسخه ی معتبر، نوشته ی دانشمندی از قرن دهم، معروف بهابن شدقم را برگزیده و ترجمه ی آیه الله طالقانی از 81 خطبه ی نهج البلاغه را به عنوان درست ترین ترجمه ها انتخاب نموده و از آنجا كه ترجمه ی مذكور در سال 1325، شمسی صورت گرفته است، با اجازه ی آن شادروان، ترجمه ی ایشان را- بدون آنكه در اصل آن تغییر بدهد- ویراستاری و اصلاح نموده است.[1].
صفحه 358، 359.